Oryantal dans
dünyanın bilinen
en eski
danslarının
başında gelir.
İslâm öncesi
inançları
içermektedir.
Orijini, antik
dönemin
doğurganlık,
bereket kültünde
yatar. Tüm antik
uygarlıklarda
bereketi
sembolize eden
tanrıçalar
görülür. Mesela,
Mylitta, Isis,
Ashtıreth,
Ishtar, Hathor,
Afrodit, Venüs
ve Ceres gibi.
Geleneksel
olarak yalınayak
yapılan bir
danstır. Bu,
dansçının Toprak
Ana'yla direk
temasının asla
kesilmemesine
dayanmaktadır.
Oryantal dansı
kadın vücudunun
özelliklerine
göre
tasarlanmıştır.
Karın
kaslarıyla,
kalça
hareketleriyle,
göğüs
hareketleriyle
en iyi kadın
vücuduna
uygundur.
Toprağa değen
yalın ayaklarla,
sıkı ve katı bir
danstır. İnsan
vücudunun akıcı,
pürüzsüz,
kompleks ve
etkileyici
hareketleri,
çalkalama ve
dalgalanma
hareketlerinin
çeşitliliği ile
dansın karakteri
ortaya çıkar.
Doğu dansları,
batının adıma
dayalı
danslarından
farklı olarak
kasların
hareketine
dayalı
danslardır.
Dolayısıyla
adımlar çok
narindir ve asla
zıplama olmaz,
toprakla olan
temas daima
korunur.
Yılan, kılıç,
meşale, mum,
peçe, tül,
baston ya da
sopa gibi
malzemelerin
dansta sıklıkla
kullanıldığı
görülür.
Bunların her
birinin birer
anlamı olmakla
birlikte genel
olarak, sihri ve
ilkel insanın
korunma amaçlı
kullanımı
simgelerler. Bu
aletlerin dansta
kullanılması
yörenin
folklorunda da
görülür.